Iloczyn rozpuszczalności a rozpuszczalność
Iloczyn rozpuszczalności charakteryzuje rozpuszczalność stałego elektrolitu w danej temperaturze. Znając \( I_R \) można wyznaczyć maksymalną ilość substancji jaką możemy rozpuścić w danej objętości i temperaturze.
Dla przykładu wyznaczymy stężenie molowe soli w nasyconym roztworze trudno rozpuszczalnej soli o wzorze ogólnym \( M_nR_m \). Sól rozpuszcza się zgodnie z równaniem:
Iloczyn rozpuszczalności tej soli jest równy:
Jeżeli przez \( S \) oznaczymy rozpuszczalność molową substancji \( M_nR_m \), to stężenia poszczególnych jonów wynoszą:
\( [M^{m+}] = nS \)
\( [R^{n-}] = mS \)
Wzór na iloczyn rozpuszczalności przyjmuje postać:
Przekształcając powyższe równanie możemy obliczyć rozpuszczalność molową:
Rozwiązanie:
Z reakcji dysocjacji wynika, że z każdej cząsteczki \( \ce{PbI_2} \) powstaje 1 jon \( \ce{Pb^{2+}} \) i 2 jony \( \ce{I^-} \), zatem stężenie jonów \( \ce{Pb^{2+}} \) jest równe całkowitemu stężeniu rozpuszczonej soli, a stężenie jonów \( \ce{I^-} \) jest dwukrotnie większe. Oznaczamy stężenie molowe nasyconego roztworu \( \ce{PbI_2} \) przez \( S \). Wówczas :
\( [\ce{PbI_2}] = S \),
\( [\ce{Pb^{+2}}] = S \)
\( [\ce{I^-}] = 2S \)
\( [\ce{Pb^{2+}}] · [\ce{I^-}]^2 = 1,4 · 10^{ –8} \)
Wstawiając do wzoru na iloczyn rozpuszczalności stężenie jonów oznaczone przez \( S \) otrzymujemy :
\( 4S^3 = 1,4 · 10^{ –8} \)
stąd
\( S^3 = 3,5 · 10^{ –9} \)
\( S = 1,5 · 10^{-3} \)
Odp.
Rozpuszczalność molowa \( \ce{PbI_2} \) wynosi : \( 1,5 · 10^{-3} \frac {mol}{dm^3} \)
Rozwiązanie:
Po zmieszaniu, objętość otrzymanej mieszaniny jest dwa razy większa niż objętość każdego z roztworów wyjściowych. Zatem, po zmieszaniu stężenie wszystkich jonów będzie dwa razy mniejsze niż w roztworach wyjściowych. Przyjmując, że sole są całkowicie zdysocjowane na jony, stężenia jonów w roztworze wynoszą:
\( [\ce{Ca^{+2}}] = [\ce{CaCl_2}] = 0,01 · 0,5 = 5 · 10^{-3} \frac {mol}{dm^3} \)
\( [\ce{SO_4^{-2}}] = [\ce{Na_2SO_4}] = 0,01 · 0,5 = 5 · 10^{-3} \frac {mol}{dm^3} \)
zatem:
\( [\ce{Ca^{+2}}] [\ce{SO_4^{-2}}] = (5 · 10^{-3})^2 = 2,5 · 10^{-5} \)
Otrzymana wartość iloczynu stężeń jonów \( \ce{Ca^{2+}} \) i \( \ce{SO_4^{2-}} \) jest mniejsza od iloczynu rozpuszczalności \( \ce{CaSO_4} \).
Odp.
Po zmieszaniu roztworów otrzymamy roztwór nienasycony i osad nie wytrąci się.